De grote ogen van Kees van Dongen nog tot 23012011.

In Boijmans Van Beuningen is het deze keer vooral op woensdag – wegens gratis toegang – erg druk voor ?De grote ogen? van Kees Van Dongen. Deze van oorsprong Rotterdamse schilder (Delfshaven 1877- Monte Carlo 1968) wordt voor de derde keer tentoongesteld in zijn geboortestad. De eerste keer werden heel wat van zijn werken op last van de burgemeester verwijderd wegens aanstootgevend en misleidend voor de mensen die naar kunst kwamen kijken. De vele wulpse naakten zouden de ware reden kunnen zijn van het artistieke succes van Kees van Dongen. En dat had de burgemeester in 1938 goed gezien. Aan zijn eigen verlangens kent men zijn onderdanen.

Naar mijn smaak is deze tentoonstelling de moeite. Niet omwille van het chronologische overzicht waarmee de curator graag onthult hoe Van Dongen evolueerde in de loop van zijn productie, maar wel om enkele fenomenale portretten die hij heeft gemaakt, waarvan ondermeer dat van Anna de Noailles de kijker verbijstert.

De portrettengalerij als aanloop naar enkele intrigerende naakten zoals de Anita die hij zeer graag moet hebben gezien, vergeet je niet licht, al was het maar om de grote ogen waarmee Van Dongen als ordinaire verleider zijn vrouwelijke naakten tooide.
Al snel wist deze anarchistische proleet en lutteur in het Parijse interbellum door te dringen tot de betere burgerlijke ietwat excentriekere kringen waar zijn portretten furore maakten.
Het praatte zich voort en menig heer en dame van stand leverden zich graag over aan de blik en de penselen van Kees.
Hij moet daar ongelooflijk veel geld verdiend hebben waardoor hij de rest van zijn leven kon reizen en zich toeleggen op de grote ogen, tot en met die van Brigitte Bardot.
Hij ruilde zijn aanvankelijk intense portretstudies in voor oppervlakkige en karikaturale naakten en kopstukken met een gelikt kleurenspel en vooral veel grote ogen.
Ook dat wordt getoond bij Boijmans Van Beuningen.
Het had iets van het werk van die andere Rotterdammer, Willem De Kooning die zijn toekomst in Amerika wist te maken.
Bij de presentatie van een geroemde selectie uit zijn werk enkele jaren gelden bleken hooguit een handvol doeken beklijvend en leek de rest eerder wandversiering.
Zo ook hebben de grootoogjes van Kees Van Dongen een hoog kaft- en postkaartgehalte.
Van behoorlijk erotiserend en indringend evolueert zijn werk naar kinderlijke seksloze kleurtekeningen.

Kunsthal Edvard Munch en Feest der herkenning nog tot 21022011.
De kelder van de Kunsthal is met zijn staande boomstammen de ideale locatie voor het werk van de beroemde “>Noorse schilder Edvard Munch (1863-1944)
Voor het eerst in Nederland wordt er met ruim 150 werken uitgebreid aandacht besteed aan Munch, die vooral bekend is om zijn schilderij De schreeuw (1893).
Alle getoonde schilderijen zijn afkomstig uit particuliere collecties en zijn eenmalig voor deze expositie bij elkaar gebracht.
Het werk van de Noorse schilder is gebaseerd op zijn obsessies, angsten en onzekerheden. Hij wordt geroemd om de bijzondere kleuren en zijn krachtige lijnvoering.

‘We should no longer paint interiors with men reading and women knitting. We should paint living people who breathe, feel, suffer and love.” Edvard Munch (1889)

?t Was een hele klus voor hem om zo?n programma waar te maken. Hij liet zich vooral inspireren door de fascinerende beelden van film en fotografie die hij in een tijdsfunctie probeerde weer te geven op zijn tweedimensionale, statische doeken. De invloed van tijd en beweging diende letterlijk genomen te worden wanneer hij zijn doeken blootstelde aan de elementen van het weer die voor littekens van de tijd zouden zorgen. Buiten een van de vele versies van De Schreeuw en Madonna blijven slechts enkele werken bij. De toelichtende film is de moeite en verklaart meteen veel van het gesuggereerde leed waaraan de schilder vaak een depressie overhield door het vele tobben in de Noorse bossen.

Internationaal realisme – Feest der herkenning 25 september 2010 t/m 16 januari 2011

De Kunsthal Rotterdam besteedt ruim aandacht aan het internationaal realisme. Ruim honderdvijftig schilderijen, sculpturen, foto’s en videowerken belichten de rijkdom en diversiteit van de realistische kunst van 1850 tot nu. Het indrukwekkende overzicht omvat werk van talrijke internationaal gerenommeerde kunstenaars als Jean-Fran?ois Millet, Walker Evans, Edward Hopper, Richard Estes, Duane Hanson en Thomas Ruff en is tot stand gekomen in nauwe samenwerking met de Kunsthalle Emden en de Kunsthalle der Hypo-Kulturstiftung in M?nchen. In de tentoonstelling is ook een aantal vooraanstaande Nederlandse kunstenaars vertegenwoordigd waaronder Carel Willink, Rineke Dijkstra, Jan Worst en Aernout Mik.

Deze tentoonstelling lijkt vooral bedoeld om aan jeugdig of onervaren publiek een didactische toelichting te serveren bij 150 jaar weergave van de werkelijkheid, de interactie tussen het nieuwe medium van fotografie&film en de werkelijkheid op het doek geschilderd.
Toch zijn er ook enkele bijzonder boeiende werken die de museumtijgers nog bij het nekvel kunnen grijpen.