Uit ‘Shalimar de clown"  van Salman Rushdie

http://www.janvanduppen.be/?p=72

15. In zo’n stad konden geen grijze gebieden bestaan, althans, zo leek het. De dingen waren wat ze waren en anders niet, ondubbelzinnig, zonder de subtiliteiten van motregen, schaduw en kilte. Onder de kritische blik van zo’n zon was er geen plek om je te verbergen. Mensen stonden overal te kijk, met schaars geklede lichamen die glansden in het zonlicht en haar aan reclame deden denken. Geen mysterie, of diepte; alleen oppervlakkige onthulling. Toch, wie de stad leerde kennen, ontdekte dat deze banale helderheid een illusie was. De stad was een en al bedrog, misleiding, een onbestendige, onbestemde metropool die haar ware aard verborg, die terughoudend en gesloten was ondanks al haar schijnbaar naaktheid. Op zo’n plek hadden zelfs vernietigende krachten de beschutting van het donker niet meer nodig. Ze vlamden op uit de helderheid van de ochtend, oogverblindend, en staken je met scherp en fataal licht.

262. Hij begon zich af te vragen of disharmonie geen krachtiger principe was dan harmonie. Onderling geweld was overal een intieme misdaad. Als het losbarstte, werd je niet vermoord door vreemden. Het waren je buren, de mensen met wie je de hoogte- en dieptepunten van je leven had gedeeld, de mensen met wier kinderen je eigen kinderen gisteren nog hadden gespeeld. Dat waren de mensen in wie het vuur van de haat plotseling kon oplaaien, die  midden in de nacht op je deur konden bonken met brandende fakkels in hun hand.
Misschien waren tirannie, gedwongen bekering, tempelbestormingen, iconoclasme, vervolging en genocide de norm en was vreedzame coëxistentie een illusie. Hij kreeg tegenwoordig politieke rondschrijvens met die strekking van diverse pandit-organisaties. Ze verhaalden over wantoestanden van honderden jaren geleden. Sikander de iconoclast onderdrukt de Hindoes het ergst. De misdaden uit de 14e eeuw moesten in de 20e gewroken worden.

292. De ongelovige gelooft in de onveranderlijkheid van de ziel. Maar wij geloven dat alle levende dingen getransformeerd kunnen worden in dienst van de waarheid. De ongelovige zegt dat het karakter van een man zijn lot bepaalt; wij zeggen dat het lot van een man zijn karakter herschept. De ongelovige beweert dat het beeld dat hij van de wereld schetst een beeld is dat we allemaal moeten herkennen. Wij zeggen dat zijn beeld van ons niets betekent, want wij leven in een andere wereld. De ongelovige spreekt van universele waarheid. Wij weten dat het universum illusie is en dat de waarheid achter de illusie ligt, waar de ongelovige niet kan zien. De ongelovige gelooft dat de wereld van hem is. Maar wij zullen hem vanachter zijn verschansingen verdrijven en hem naar de duisternis verstoten en in het Paradijs wonen en vervuld zijn van geluk wanneer hij in het vuur duikt.