Philippe Claudel, Une enfance. MOOOV Turnhout – Film
Philippe Claudel, Une enfance. MOOOV Turnhout – Film
De beroemde Franse schrijver Philippe Claudel is de laatste tijd meer en meer een succesvol filmregisseur geworden. Met deze film maakt hij een film in de stijl van de gebroeders Dardennes, gefilmd in zijn geboortestad Dombasle, in de buurt van Nancy.
Een industrieel stadje in het oosten van Frankrijk. Het is het einde van het schooljaar. Jimmy, 12 jaar, heeft nog een halfbroertje Kevin, 8 jaar. Beiden wonen bij hun moeder, een vrouw van 30, die pas vrij is uit de gevangenis. Bij hen woont ook de vriend van de moeder. Het is geen fijn bestaan voor de twee jongens, want alcohol en drugs zijn alomtegenwoordig. Jimmy moet zorgen voor zijn jonge broertje. Hij wordt gedwongen om de rol van gezinshoofd op te nemen, ondanks zijn jonge leeftijd. Maar Jimmy kent ook veel woede en pijn.
De beroemde Franse schrijver Philippe Claudel is de laatste tijd meer en meer een succesvol filmregisseur geworden. Met deze film maakt hij een film in de stijl van de gebroeders Dardennes, gefilmd in zijn geboortestad Dombasle-sur-Meurthe, in de buurt van Nancy. Een aangrijpend drama dat vertelt over een ander Frankrijk.
http://www.estrepublicain.fr/edition-de-nancy-ville/2015/07/29/un-corps-a-corps-avec-l-enfance
‘Une enfance’ blijft toch in mijn herinnering spelen, zij het met gemengde gevoelens. Artistiek en filmisch is het ongetwijfeld een mooi werkstuk, mooie muziek, poëtische beelden, kleuren en de nodige schrijnende tegenstellingen tussen het leven achter de muren van de verschillende huizen en buurten van kinderen die vooralsnog op dezelfde school in dezelfde klas zitten.
Het verhaal gaat traag en maakt voor de toeschouwer de verveling voelbaar tijdens de lange vakantieperiode in een ellendig familiaal en sociaal milieu. De rol van Jimmy en Kevin wordt indrukwekkend gespeeld, zij het dat de halfbroertjes naar de geplogenheden van hun ouderlijk milieu met de juiste maar te schone kleren door het beeld bewegen.
Indrukwekkend is ook de eenzaamheid, de verlatenheid van de oudste die thuis moet blijven want ze kunnen niet allebei mee met oma naar zee. De bezorgdheid om zijn moeder die die hij probeert te steunen tegen haar zoveelste gewelddadige minnaar en zijn kornuiten, wordt twijfel wanneer hij de seksuele dubbelzinnigheid in haar houding ondervindt. Het wordt een schrijnende confrontatie wanneer zij hem als haar oudste kind verwijt de schuld te zijn van haar ellendig bestaan als heroïne-hoer. Zonder hem als haar eerste kind had ze immers opnieuw met een schone lei een mooi leven kunnen beginnen.
Toch blijft Jimmy haar trouw – ondanks de gebruikelijke tussenkomsten van de sociale dienst en de schoolmeester – en helpt hij haar finaal op weg naar een nieuwer leven, verlost van de gewelddadige minnaar.
Een sprankel hoop ligt dan bij de buurman en de tennisleraar (gespeeld door Philippe Claudel zelf) – die hem een kans wil geven, het ook te leren: het balspel als Jakobsladder – cf. Peter Sloterdijks ‘Je moet je leven veranderen’ – om uit de ellende van zijn bestaan op te klimmen.
Dombase-sur-Meurthe werd na 1873 een welvarend stadje met de fabrieken van Solvay voor natriumcarbonaat. Tussen het vredige platteland, industriële ruïnes en draaiende fabrieken langs het kanaal speelt ‘Une enfance’ waar Philippe Claudel zijn eigen jeugd beleefde.
