De Michail Boelgakov Collectie
‘Alles gaat voorbij: lijden, kwellingen, bloed, koude en pestilentie. Het zwaard zal verdwijnen, maar de sterren zullen blijven, ook wanneer er geen schaduw van onze lichamen en werken meer op aarde zal zijn. Er is niet één mens die dit niet weet. Waarom willen wij dan onze blik niet op de sterren richten? Waarom?Moskou, 1923-1924 Michail Boelgakov aan het einde van ‘De Witte Garde’.
Een vondst om u tegen te zeggen die viertallige website van Jan Vanhellemont over het verfilmde werk van de Russische schrijver Michail Boelgakov nav de 75ste verjaardag van het overlijden van Michail Afanasjevitsj Boelgakov op 15 mei 2015.
Op een warme zomeravond in juli 2003 keek ik, vanuit het open raam van een dakappartement in de Parijse Avenue Émile Zola, naar de Eiffeltoren. Ik was daar aan het praten met Tatiana Poppel, een Russische vriendin die daar woonde. Onderwerp van gesprek was literatuur en ik vertelde haar over mijn lievelingsboek, Cien años de soledad van Gabriel Garcia Marquez. En toen was het haar beurt. Zij vertelde een vreemd verhaal over de Duivel die naar Moskou kwam. Ik luisterde geamuseerd, zonder echter ook maar enige moeite te doen om de naam van de auteur of de titel van het boek te onthouden. Maar het verhaal bleef in het achterhoofd hangen en liet me nooit meer los.
Een jaar later kwamen de beelden terug, en hoe! Een andere Russische vriendin, Irina Ternovaya, gaf me de raad om De meester en Margarita van Michail Boelgakov te lezen. En dat heb ik gedaan. Met alle gevolgen vandien. Ik heb in Moskou alle plaatsen bezocht die in dit meesterwerk werden beschreven en ik ben Russisch gaan studeren om het ooit in de oorspronkelijke taal te kunnen lezen… Jan VanHellemont, webmaster.
Nog zeer jong waren we zelf gegrepen door ‘De meester en Margarita’. Vooral de beklemming van het reëel bestaande socialisme onder kameraad Stalin bleef ons altijd bij.
Later zagen we een toneelversie die het boek zelf tekort deed.
De verfilming uit 2005 van de Russische regisseur Vladimir Bortko Master i Margarita doet naar mijn aanvoelen meer recht aan het meesterwerk van Boelgakov. De TV-serie in tien afleveringen met onder meer de acteurs Vladislav Galkin, Kirill Lavrov en Aleksandr Abdulov werd de meest succesvolle TV-serie ooit vertoond op de Russische televisie. De soundtrack werd gecomponeerd door Igor Korneljoek.
Al begrijp ik er amper wat van, het Russisch van Boelgakov klinkt vaak mooi en indrukwekkend. Deze verfilming in sepia voor de tegenwoordige tijd onder Stalin, een soort technicolor voor het deel van Pontius Pilatus en de Christus en een nieuwere kleurfilmtechniek voor de duivelse ensceneringen zoals het fenomenale bal op de Walpurgisnacht op indrukwekkende muziek.
Bijzonder is ook de inkijk in het dagelijkse leven, de verlangens en dromen van de artistieke en intellectuele nomenclatur.
Er bestaat ook een interessante soundtrack van Alfred Schnittke – The Master and Margarita
https://www.youtube.com/watch?v=Fv78Jd3NSig
https://www.youtube.com/watch?v=QJzDDDUGTBs
Jan Vanhellemont heeft deze fascinerende tv serie o.a. in het Nederlands ondertiteld.
Een tip voor Canvas online!
En verkrijgbaar via zijn fenomenale website De meester en Margarita.
De Witte Garde – Sergej Snezjkin 2012
De tweede tv-reeks naar het werk van Michael Boelgakov is ‘De Witte Garde’ over de steeds wisselende revoluties en machtsgrepen in Kiev na de eerste wereldoorlog door het leven van de familie van Dr. Toerbin.
In de volledige dvd collectie werden ook opgenomen:
Hondehart verfilmd door Vladimir Bortko uit 1988:
Merkwaardige sepia verfilming waardoor een erg relaistisch belevingsgevoel van de tijdsperiode waarin het verhaal zich afspeelt. Scherpe satire op Stalins ‘Nieuwe Mens’ theorieën en de dagelijkse praktijk van het leven onder de dictatuur van het proletariaat. Beklijvende weergave van de outfit, kostuum- en mode-ontwikkeling bij de verschillende protagonisten, waarvoor ook Boelgakov oog had bij het ontsluieren van de barre werkelijkheid achter de hoogstaande gelijkheidstheorieën van de nieuwe socialistische wereldorde.
Morfine verfilmd door Aleksej Balabanov uit 2008 :
Een knappe verfilming van een herkenbaar verhaal over een jonge arts in een afgelegen hospitaal en de terminale relatie met sister Morfine.
‘Lang geleden hebben verstandige mensen al opgemerkt dat gelijk is als gezondheid: als het er is, valt het je niet op. Maar als de jaren verstrijken, hoe vaak denk je dan terug aan het geluk, o, hoe vaak!Wat mijzelf betreft is me nu duidelijk dat ik gelukkig was in de winter van 1917. Een onvergetelijk , in sneeuwstormen gedompeld, onstuimig jaar!’
