Paolo Cognetti, Zonder de top te bereiken.

uitg. De Bezige Bij 2020

37. ‘Dat ben ik toen ik zeven was,’ zei Remigio.

‘Wat deed je op je zevende?’

‘’s Zomers ging ik met mijn moeder naar de alm.

We hadden een stal, en één kamer waar we aten en sliepen. In de jaren zeventig kwamen de eerste toeristen langs het pad omhoog. Ze waren nieuwsgierig, maar ik schaamde me omdat ik altijd vies was, en vanwege het leven dat we leidden.’

De jongen wist niet dat hij tegenover een toekomstige versie van zichzelf stond: toen Remigio naar hem glimlachte nam hij de benen.

49. Daar waar alleen de verbeelding kwam, lag de weg van morgen.

94. Een glimp van je eigen ware aard zien is als naar huis terugkeren

102. ‘De Sneeuwluipaard’ met het citaat van Rilke: ‘In feite is de enige moed die van ons wordt verlangd: het moedig zijn tegenover het vreemdste, wonderlijkste en ondoorgrondelijkste wat ons kan overkomen.’

127. Zoek het antwoord in het stijgen en het dalen zelf, want door alles te verliezen wat je dacht gewonnen te hebben, leer je dat het pad veel waardevoller is dan de top. Put uit elke stap betekenis. Uit die concentratie.