Tom HollandPax. Oorlog en vrede in het gouden tijdperk van Rome.
Tom Holland
Pax. Oorlog en vrede in het gouden tijdperk van Rome.
Vert. Arian Verheij uitg. Athenaeum 2023
‘Pax is in twee opzichten klassieke geschiedenis: op basis van het onderwerp en door de sterke nadruk op keizers en andere leden van de Romeinse elite. Het is het derde deel van Hollands trilogie over het Romeinse Rijk. Eerder verschenen Rubicon. Het einde van de Romeinse Republiek (2008) en Dynastie. Opkomst en ondergang van het Huis van Julius Caesar (2015).
Ook nu weer is het onderwerp in vertrouwde handen. Hollands achtergrond als classicus maakt dat hij beslagen ten ijs komt. En dat hier een non-fictieschrijver actief is die ook successen vierde met fictie, betaalt zich uit in leesbaarheid. Met speels gemak lardeert de Brit de grote lijn met inkijkjes in het denken en doen van de Romeinen in die dagen. Bijvoorbeeld over de visie op vrijheid en slavernij. ‘ Trouw 22072023
Persoonlijk vind ik zijn vroegere boeken boeiender omdat hij daar dieper ingaat op fundamentele vragen over de betrokken periode, personen en gebeurtenissen,
Pax lijkt meer op de zeer onderhoudende interessante podcasts die hij tegenwoordig maakt met Dominique Sand en die op DSpodcasts te beluisteren zijn.
https://www.standaard.be/cnt/dmf20220209_98406061brook.
13. Blij worden van dekolonisatie is typisch westers.
De Romeinen zelf hadden geen problemen met het uitoefenen van koloniaal geweld. Voor hen was een kruis geen symbool van de uiteindelijke overwinning van de gemartelden, zoals voor de christenen. Het tegendeel was het geval: voor hen symboliseerde het kruis het recht dat ze zichzelf toekenden om opstandigheid zo wreed en meedogenloos de kop in te drukken als ze maar wilden. Van schuldgevoelens was bij hen geen sprake; die kwamen pas met het christendom. En al is de kerkgang in het Westen tegenwoordig misschien niet meer wat ze geweest is, de haat van de vroege christenen jegens de Hoer van Babylon is in onze samenleving hetzelfde gebleven – bij classici natuurlijk evenzeer als bij ieder ander’