Juan Gabriel Vásquez, De geliefden van Allerheiligen
Juan Gabriel Vásquez, De geliefden van Allerheiligen
uitgeverij Signatuur2018
https://www.demorgen.be/a-b116a913
Recensies: Juan Gabriel Vásquez – De geliefden van Allerheiligen
55. ‘Misschien had dit moment wel helemaal geen betekenis. Misschien hadden pijn en verlies alleen betekenis in religies of fabels. Misschien was het zinloos om te zoeken naar een betekenis voor de vormeloze werveling die ik voor het eerst in mijn leven in mijn binnenste voelde.’
84. ‘Besef je wel wat dat betekent?’ had Charlotte gezegd. ‘Dat hij nu, op zijn zeventigste, spijt heeft van het leven dat hij gekozen heeft?’ Ja, allicht, had ze gezegd, voor hem was dat allemaal lastig te zien, voor hem had het immers goed uitgepakt, hij had het pokerspel gewonnen. Een combinatie van hard werken en spelinzicht. Een paar jaar, een paar maanden, een paar dagen geleden, zelfs gisteren nog, zou Georges gezegd hebben: dat is wat het leven is, de uitkomst van een strategie.Nu was hij daar niet meer zo zeker van. Hij had er wel een bepaald gevoel over. ‘
182. ‘Misschien was communicatie tussen twee mensen wel nooit mogelijk, of wel mogelijk maar altijd onvolmaakt, en zulke onvolmaaktheden konden het einde van een mensenleven betekenen. Je kwam er onmogelijk achter. ‘
