“>Een spook waart door de Oemma?

22 / 02 / 2011

?Een spook waart door Europa – het spook van het communisme. Alle machten van het oude Europa hebben zich tot een heilige drijfjacht tegen dit spook verbonden (?) Het communisme wordt reeds door alle Europese machten als een macht erkend. Het is hoog tijd dat de communisten hun opvattingen, hun oogmerken, hun tendenzen openlijk voor de gehele wereld ontvouwen en tegenover het sprookje van het spook van het communisme een manifest van de partij zelf plaatsen.?

Van sprookje tot nachtmerrie
Zo begonnen Karl Marx en Friedrich Engels in 1847 hun Communistisch Manifest.
We zijn intussen 164 jaar later en er waart opnieuw een spook. Dit keer niet zozeer door Europa, maar door de ?Oemma?, de groene gordel van islamitische landen.
We weten intussen hoe het dat spook van Marx en Engels is vergaan. Het sprookje werd in zijn zuivere vorm voor velen een nachtmerrie, in zijn flexibele vorm een techniek om als sociaaldemocratie de apocalyptische paarden van het kapitalisme in te tomen.
Achteraf gezien bleek het een emanciperende reactie die nog meer vaart zette achter de razendsnelle ontwikkeling van de bourgeoisie en haar productiekrachten: steeds meer geschoolde arbeidskrachten konden complexere machines hanteren, forser produceren en meer consumeren.

Mei ?68: de consumptievrijheid
En dan was er nog die mooie maand mei in 1968 en wat eraan vooraf ging en achterop kwam, althans in dromerige verhalen van velen. De zo geprezen anti-kapitalistische cultuurbreuk tegen bourgeoisie en klootjesvolk draaide uit op een postfordistische vorm van kapitalisme. Studenten met of zonder arbeiders braken straatstenen uit op zoek naar een strand waar vrije consumptie belangrijker werd dan gedisciplineerde productie, die geautomatiseerd of elders goedkoper werd gedelocaliseerd. De vrijheden van mei ?68 wrikten de individuele consumenten los van hun collectieve structuren, uit hun familie, woon- en werkverband. Consumptie werd – althans in de rijkere noordelijke landen – belangrijker dan productie. Individuele emancipatie – ook voor vrouwen seksuele vrijheid – werd een karikatuur bekleed met de lompen van een marxistische ideologie.

Het einde van de vrijwillige slavernij
En dan zijn we nu aan de jasmijnrevolutie van consumptievrijheid binnen de Oemma, het mei?68 van de islamitische wereld. Ide?le gelijkheid van alle gelovigen verzekert maximale deelname aan de rituele gemeenschap maar wekt ook verlangens die niet kunnen wachten tot hun denkbeeldige bevrediging in het paradijs.
Het gaat aan een verbijsterend tempo, bijna zo snel als de wereldwijde bankencrisis. Geen van de Arabische regimes blijkt in staat om geco?rdineerd weerstand te bieden aan de demografische kracht van haar eigen jeugd, bloem van de natie.
De socialistische leiders, gehuld in islamitisch teflon, lijden aan betonrot en vatten de nieuwe werkelijkheid niet. De terreur van de angst voor henzelf, hun geheime diensten, hel en verdoemenis heeft geen effect meer op hun onderdanen. Angst bepaalt niet langer hun leven zoals het ?Discours over de vrijwillige slavernij? uit de 16de eeuw van Etienne de la Bo?tie omschreef: ?En toch is er geen reden om de heerser te vrezen, want ook hij is maar een mens: vanwaar heeft hij al die ogen waarmee hij u bespiedt, tenzij jullie ze hem hebben geleend? Waar haalt hij al die handen om u te slaan vandaan, als hij ze niet bij u haalt? Al die voeten waarmee hij uw steden vertrappelt, van wie anders dan van u heeft hij die? Hoe komt het dat hij macht over u heeft, tenzij dankzij u??

Verenigd op Facebook en Twitter
Angst giert nu door de keel bij autoritaire oligarchen die als zelfverklaarde hoeders en broeders op de eigen bevolking schieten en Amerikaanse providers hun internet laten blokkeren. Oncontroleerbare kettingreacties lijken hen in hun paniek op weg naar de ondergang nauwelijks te deren.
Ze krijgen nu de rekening gepresenteerd van toenemende spanning binnen een snel groeiende bevolking die door scholing en internet hoop kreeg op een waardig leven. Maar de verhoopte klim op de sociale ladder bleef brutaal gefrustreerd door een statische macht die steunt op nepotisme en corruptie. Het gebrek aan dynamiek van een democratisch politieke spel, stijgende voedselprijzen en dagelijkse beelden van het leven elders in de (Arabische) wereld zullen uiteindelijk al deze autoritaire dynastie?n ten val brengen.
Ouderen kunnen zich eindelijk bevrijden van hun medeplichtige schaamte.
Jongeren hebben niets dan hun ketenen te verliezen. Zij hebben een wereld te winnen. En ze verenigen zich daartoe virtueel op Facebook en Twitter in alle landen.

Hurryah versus sharia
Het politieke islamisme lijkt onder de voet gelopen. Hurryah – vrijheid gaat veel verder dan een religieus gestructureerde samenleving met feodale trekken en een sharia wetgeving. Iran onthulde voor de hele Oemma het schrijnende failliet van een theocratie.
Met dit proces van emancipatie zullen ook vrouwen zich niet langer laten ploegen om nog meer jongensoverschotten te baren. Jasmijnrevoluties hebben de doos van pandora geopend: de geest van jeugdige opstandigheid waart nu door de hele wereld.
Niet alleen in de Arabische landen.

Ook in Nederland
Maar er is meer. Ook in Nederland voltrekt zich een culturele omwenteling. Tot voor kort droomde de jeugd van Hollands Glorie over een toekomst in ?double breasted? of ?cut the bone? maatpak aan de Amsterdamse Zuidas. Blitse carri?remeisjes hoopten evenzeer met liposuctie, botox, Marlies Dekkers in een strak pak op succesvol kopieergedrag van hun bank- en andere bazen in datzelfde Zuidas-zakendistrict, in wording evenwel vertraagd wegens de crisis.
Maar wat blijkt: binnen een jaar stuikte de toeloop naar MBA en aanverwante opleidingen in elkaar. Jonge mensen hebben geen zin meer in knellend kopieergedrag. Een natte droom werd een nachtmerrie: het ?va-et-vient? op de eens zo begeerde Amsterdamse Zuidas heet nu een ?freakshow?.
Carri?re planning breekt met frustrerend na-apen van beloftevolle bazen en een bedenkelijke bedrijfscultuur. Vandaag draait het in Hollandse toekomstdromen om een glimp van authenticiteit, waarachtige originaliteit, ?out-of-the-box thinking? zodat jasje, dasje en tasje overbodige attributen worden.

Maar in Vlaanderen?
In Vlaanderen was er ook een revolte aan de gang. Het ging om een zelfverklaarde frietrevolutie die vooral in Gent dankzij de heerlijk uitgekiende citymarketing veel volk bij elkaar kreeg op de Kouter, het babbelplein bij uitstek.
Duizenden jonge mensen waren bereid om – ge?nspireerd door de vrijheidsdrang in de Arabische wereld – offers te brengen om de roep om een nieuwe regering kracht bij te zetten. Het offer voor 249 dagen zonder federale regering bestond erin zich bij vrieskou te ontkleden onder het leuteren op de Kouter.
Evenwel bleken de revolterende jongeren de schaamte nog lang niet voorbij. Het bleef bij een matige lingerie en onderbroekenshow.
Wie niets te verliezen heeft dan kleren, komt meestal gauw klaar.
Niets van doen dus met revolterende, confronterende, uitdagend naakte offervaardigheid zoals in het jaar van de vrijheidsillusie – 1968 – niets van doen dus met het trotseren van de matrak, de geweerkolf, het waterkanon en traangas, laat staan kogels en folteringen.
Hoe minder rebels, hoe liever balorig.
Alsof de Gentse Kouter voor eventjes een Tahrir plein was waar het stadsbestuur gretig steun verleende aan een frietrevolte van creatieve commer?anten.
Akkoord: liever leutig lullen op de Kouter dan een kou aan speer of graal.
Akkoord: stadslucht bevrijdt, in Tunis, Cairo, Tripoli en ook Gent.
Maar in Gent was het een ?rebellade? – doen alsof men rebelleert – zoals bij een roulade met een farce van alles en nog wat, strak aangedrukt opgebonden met driekleurig beenhouwerstouw, aankorsten en klaar voor de oven.
Hoe flauw kan vrijheid smaken zonder onderdrukking.