Mannen die vrouwen haten.

Aan de tafel van baron Holbach spraken ze over een visioen waarin mannen en vrouwen niet langer ten prooi zouden zijn aan de angst en de onwetendheid die hun door de kerk werden bijgebracht, maar in plaats daarvan voluit van het leven konden genieten. Niet langer zouden ze hun verlangens opzij hoeven zetten in ruil voor de ijdele hoop op een beloning in een leven na de dood; ze zouden zich ook vrijelijk in de wereld kunnen bewegen, en hun positie in het universum kunnen verstaan als intelligente machines van vlees en bloed. Ze zouden hun energie kunnen richten op het opbouwen van hun eigen leven en van gemeenschappen, en dat alles op basis van verlangens, empathie en rede. Door verlangens, al dan niet erotisch, zou hun wereld mooi en rijk worden, door empathie zou die wereld vriendelijk en leefbaar zijn, en dankzij de rede zou men begrijpen hoe de onwrikbare wetten van de natuur werkten. (Philipp Blom, Het verdorven genootschap – De vergeten radicalen van de Verlichting)

Het was begin jaren tachtig toen een geneesheer-internist, echtgenoot van een vooraanstaande feministe, in de aula van de Antwerpse Universiteit tijdens een les maatschappijleer doctoraatstudenten geneeskunde de stuipen op het lijf joeg met de laconieke mededeling dat voor hen het vet van de soep was: ?De graadmeter voor status en inkomen van een beroep is het percentage vrouwen. In de Sovjetunie en de oostbloklanden vormen vrouwen de overgrote meerderheid van de artsen. Zij verdienen het minst en staan laag op de maatschappelijke ladder. Dit vijfde jaar geneeskunde telt bijna een derde jonge vrouwen. Tel zelf jullie lange termijnvooruitzichten.?

?Woman Is the Nigger of the World?

Vrouwen staan om en nabij 8 maart obligaat te blinken als excuus-Truzen in kranten- en weekbladen niet in het minst omwille van hun hoog ?negergehalte? zoals Yoko Ono en John Lennon veertig jaar geleden ietwat zeurend zongen. Ruim honderd jaar ?brood en rozen? ter herdenking van dit onderdanige statuut hoort de zelfverklaarde heersers der schepping tot loutering te leiden. Deze keer was het mooi opgebouwd rond antidiscriminatie quota, ook in de priv?-sector.
Maar net als na de afschaffing van de apartheid in de VS verplichte quota voor de emancipatie van Amerikaanse zwarten weinig soelaas boden, dreigt een minimaal derde dames in de top van het bedrijfsleven hen niet naar waarde te eren.
Een quota systeem verandert op bedrijfsniveau nergens de basis van het old boys network en bestempelt vrouwen die het glazen plafond op eigen kracht doorbroken hebben als plafonneerder dan wel glazenier. Er is heel wat anders nodig om een denigrerend quotastatuut te overstijgen.

Emancipatie.

In achterstandswijken fascineren bijvoorbeeld Antilliaanse jonge meisjes die hun deprimerende thuissituatie willen verlaten. Voor wat brood en rozen zijn ze bereid een passerende prins een kind te baren. Als onbewust ongehuwde moeder blijken ze nadien in de bijstand te verdwalen. In een patriarchale maatschappij waar macho-prinsen falen in hun rol van echtgenoot en vader herbeleven jonge moeders hun gebroken hart vaak met nieuwe kinderen voor andere vaders. Iedere keer had het misschien anders gekund, maar doorgaans lukt het hen niet dat patroon te doorbreken.

Tot ze zelf een eigen inkomen verwerven en ?zaadvragende? ogen zelfrespect uitstralen.
Alleen door dat zelfstandige inkomen kunnen ze zich onttrekken aan de dwingende druk van passerende prinsen, familie, gemeenschap en priesters.
Waar jonge vrouwen studeren, dalen de geboortecijfers spectaculair, niet alleen in westerse landen.

In Nederland houden Turkse en Marokkaanse vrouwen met een hogere opleiding het gemiddeld op 1,8 kinderen. Minder dan autochtone Nederlanders. Deze dames maken meer diploma?s waar dan hun mannelijke leeftijdsgenoten en ze houden in het hoger onderwijs gelijke tred met autochtone jongens. Met de strengere wetgeving op migratiehuwelijken sinds 2004 trouwen steeds minder Marokkaanse en Turkse jongeren met een partner uit het land van herkomst: nog 15 en 20 procent.
Met dit nieuwe gegeven ontstaat ook een andere demografische druk.
Het heeft iets van het abrupt in elkaar stuiken van de katholieke vruchtbaarheidscijfers in Noord Brabant en Limburg vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw. Met de contraceptiepil werden pastoor en paus niet langer op hun woord geloofd, laat staan bediend. Gereformeerd Nederland voelde zich minder bedreigd door de demografische wraak van de contra-reformatie uit het zuiden.

Handelingsbekwaam.

De Frans-Marokkaanse schrijver Tahar Ben Jelloun vermeldt in zijn roman ?Weggaan? hoe een moeder uit Noord-Afrika haar zoon telkens in het oor fluistert: ?Als je groot bent, zul jij dokter worden of ingenieur, dan neem je me mee op reis, eerst naar Mekka, dan naar Ca?ro, ik zal zo graag het land van Farid Al Atrach en Oum Kalsoum bezoeken, jij zult zijden stoffen voor me kopen, ik zal dan een heel nieuw leven leiden, het leven van een koningin, een koninginnetje zonder kroon, zonder koning, jij bent mijn prins, jij zult altijd mijn prins zijn, doe dus goed je best op school, breng mooie cijfers mee naar huis, wees een goede zoon, je zult voor altijd en eeuwig mijn zegen krijgen.’

Indirect is zo?n wens ook een waarschuwing voor haar dochters: zonen baren of handelingsbekwaam problemen klaren. Boeiende TV zenders, internet en een betere opleiding maken jasmijnrevoluties mogelijk, ook in het denken van die jonge vrouwen. Het leven van hun moeders hoeft niet langer tot alleenzaligmakend voorbeeld te dienen.

De Turkse Nobelprijswinnaar Orhan Pamuk noteert in ?Het Museum van de Onschuld?: ?Mijn moeder merkte dat ik niet onder de indruk was geraakt van haar woorden en werd boos. ?In een land waar mannen en vrouwen niet bij elkaar kunnen komen, elkaar kunnen ontmoeten en met elkaar spreken, daar kan geen liefde bestaan?, zei ze op stellige toon. ?En weet je waarom? Omdat mannen, zodra ze maar een geschikte vrouw bespeuren, meteen boven op haar springen als een beest dat wekenlang honger heeft geleden, of ze nu mooi of lelijk, goed of slecht is. Zo zijn ze dat allemaal gewend. En dan denken ze dat het liefde is. Hoe kan er in zo?n oord nu liefde ontstaan? Houd jezelf alsjeblieft niet voor de gek.?

Door aard en aantal zijn mannen slordig met hun gameten en vrouwen zuinig op de vrucht van hun lichaam. Bij meerkeuzemogelijkheden opteren meisjes vaker voor individuele vrijheid en een eigen liefdesleven, dan als bruid de familierijkdom te verstevigen in gesloten gemeenschappen van clans in verre dorpen.

?Woman is the slave of the slaves?

Maar er is nog een ander perspectief.
Broeder Leider, de auteur van het beroemde ?Groen Boek? vermeldt in deel III over de ?Sociale Basis van de Derde Universele Theorie? dat de Zwarte mensen over de wereld zullen zegevieren: ?De slavernij van Zwarten door Blanken vormt de psychologische motivatie tot wraak en overwinning door de onvermijdelijke cyclus van de sociale geschiedenis. De overheersing van de Gele mensen, gevolgd door de Blanken leidt nu tot een heropstanding van de Zwarte mensen want hun lage levensstandaard heeft hen behoed voor geboortebeperking en familieplanning. Hun oude sociale tradities leggen geen beperkingen op aan huwelijken waardoor versnelde groei. De bevolking van andere rassen is gekrompen door geboortebeperking, restrictieve huwelijkswetgeving en arbeidsethos in tegenstelling tot de Zwarten die minder obsessief met werk bezig zijn in een klimaat dat altijd heet is.? Aldus de analyse van Moammar Mohammed al-Qadhafi.

Voor de honderdste Internationale Vrouwendag hebben de Verenigde Naties vrouwen tot betere landbouwers verklaard dan mannen. Ze produceren meer voedsel dan hun mannelijke vakgenoten. Dat heet dan goed nieuws voor vrouwen: nog harder sloven om nog meer kinderen tot overbodige jongeren op te voeden die elkaar in woede te lijf gaan.

Verstandige boerinnen willen hun eigenste akker genoeglijk geploegd om juist zo weinig mogelijk vrucht te dragen. Met een exponenti?le bevolkingsgroei is geboortebeperking en familieplanning het enige alternatief voor massa slachtingen van jongeren die zich wanhopig laten verleiden tot rancuneuze testosteron uitbarstingen voor god en vaderland, revoluties en een gretig eergevoel.
Ge?mancipeerde vrouwen weigeren lijfeigenschap, horigheid en mannen die vrouwen haten. Vooruitziende vrouwen zijn zuinig op de aarde en hun kinderen. Vooruitziende mannen koesteren deze vrouwen en hun kind.