DVD Blekingegade – The left wing gang – Scandinavian Crime Selection

In de hype van de Scandinavische misdaadseries lift ?Blekingegade? http://en.wikipedia.org/wiki/The_Blekinge_Street_Gang graag mee.

Het is een wat rommelig relaas over een stel zichzelf als ?links? erende bankovervallers die hun schuld- en boetegevoel dienden te compenseren door voor de PFLP - Popular Front for the Liberation of Palestine – van Dr. George Habash geld en wapens te stelen en door te sluizen naar het netwerk van de Palestijnse Marxist-Leninisten.
Als er een ding de moeite is in de reeks kortfilmpjes met uitgebreide in- en uitleiding waaruit deze ?serie? is opgebouwd, dan gaat het om de graad van debiliteit en de politieke onbenulligheid van dit soort sektarische politieke nitwits. Het lijkt hilarisch maar is wezenlijk tragisch zoals alle zelfverklaarde offers voor de goeie zaak van katholieke heiligen tot islamitische terroristen.
Die goede zaak was, is en blijft een enorme leugen om op de schuldgevoelens van potenti?le fellow travellers in te werken.
Dramatisch is het voor de slachtoffers, toevallige passanten, familie en vrienden van dit soort superhelden van het goede doel. Lucratief voor de tussenpersonen en belanghebbenden, eeuwige roem voor de politieke leiders en blijvende ellende voor de Palestijnse doelgroep.

Van 1970 tot 1990 slaagden de dappere Denen erin hulp te bieden aan het lijdende Palestijnse volk, of althans aan de politieke en militaire leiders van de PFLP die zichzelf graag zo voordeden. De jaren tachtig leverden ze fors geld en wapens aan. Politiek was de redenering ook geniaal: omdat in eigen land de proleten geen zin hadden in revolutie, zou de drive elders de kop opsteken. Met name in ?ontwikkelingslanden? waar honger en andere ellende de revolutionaire krachten zou voeden. Hoe meer geweld aldaar, hoe meer kans op succes, dus ook elders in rijke westerse landen waar de gewapende revolutie gretig zou worden ge?mporteerd. .
Dat de ?linkse? creatievelingen in Denemarken zo lang hun gang konden gaan lag vooral aan de spanningen tussen de Deense staatsveiligheid en de politiediensten. Voor de staatsveiligheid heetten ze belangrijk om Palestijnse terroristen te kunnen volgen. ?Tot een betrokken politieagent bijna per toeval de link weet te leggen met de Blekingegadenbanden. Na veel politieke manoeuvres neigt de staatsveiligheid tot een vorm van samenwerken en wordt de club dankzij de paniekreactie van een lid dat op vrije voeten bleef, gesnapt met een reusachtig wapenarsenaal. De leden krijgen om en bij de tien jaar – de moord op een politieagent en een reeks eerdere bankovervallen wordt niet weerhouden voor hun veroordeling.

Belgenland kan zich zalig preken dat dit soort ontwikkelingen in wat zich in die periode als militant ?links? afficheerde beperkt is gebleven tot een stel zelfverklaarde revolutionaire halve gares. Gelukkig woog hier het Mao?stische adagium zwaarder dat revolutionairen zich dienden te gedragen als vissen in het water van de volksmassa?s om hen heen.
In Duitsland en Itali? woog de sektarische eenzaamheid zwaarder.
Met alle gevolgen vandien.