?Topvoetbal is net zoiets als oorlog,? vatte wijlen Rinus Michels zijn functieomschrijving samen. De ?generaal? was trainer-coach van het Nederlandse voetbal. Amateurvoetbal is net zoiets als guerrilla geworden. Niet alleen in Nederland.

Doodgetrapt
Bij een juniorwedstrijd tussen het B1-jeugdelftal van SV Nieuw Sloten – Amsterdam en SC Buitenboys uit Almere werd op 2 december grensrechter Richard Nieuwenhuizen (41 jaar) in elkaar geslagen, met voetbalschoenen in de nek en op het hoofd getrapt door minstens drie jongens van 15-16 jaar. Hij overleed nadien aan zijn verwondingen.Voetbalvader

Richard Nieuwenhuizen was zondag vrijwilliger-grensrechter bij de wedstrijd waarin ook zijn zoon speelde. Deze voetbalvader die bijna dagelijks op en om het veld en in het clubgebouw was te vinden, investeerde zijn vrije tijd in de amateur voetbalvereniging SC Buitenboys.

Hij wist wel zeker zoals heel veel voetbalvaders in Nederland: met voetbal kan je bij jongens het mooiste van hun karakter tot bloei brengen, met wilskracht, talent en voetbal kan je de Oranjedroom waarmaken. Welke herkomst, kleur, of naam je ook tekent.

Voor alle duidelijkheid, het Oranjeteam is in Nederland ondanks het recente EK debacle nog steeds een vaste topper in wat heet ?social binding?.

De Amsterdamse sportwethouder Eric van der Burg (VVD) verklaarde dat het B1-team SV Nieuwe Sloten vroeger van het clubbestuur zelf al een gele kaart had gekregen wegens verbaal wangedrag tegen een scheidsrechter. Er werden toen reeds voetballertjes geschorst. Bij herhaling zou het hele team uit de competitie gehaald worden. Het A1 team was reeds eerder betrokken bij een gevecht tussen een speler en publiek. Daarbij werden schorsingen van 9 en 18 maanden opgelegd. De wethouder verklaarde vooralsnog geen reden te zien om SV Nieuwe Sloten te sluiten.

Kickbox training

Eind vorig jaar werd de Amsterdamse club Sporting Noord wel opgeheven nadat een speler een kickbox uithaal had verkocht aan een 77-jarige supporter die een paar weken later overleed. De dader heeft vorige week drie jaar cel gekregen. Na een gesprek met het clubbestuur en de KNVB diende de vereniging haar deuren te sluiten.

Kickboxen wedijvert met voetbal voor de aandacht van het jeugdige heir in stedelijke agglomeraties: voetbal om erbij te horen en kickbox om de vermeende straatweerbaarheid op te vijzelen. Zeker wanneer voetbal tot op amateur jeugdniveau verworden is tot een karikatuur van het spel van overbetaalde vedetten met bling bling, harem en hofhouding. Bij jeugdwedstrijden wordt het haantjesgedrag van topspelers in alle ernst nagespeeld. Met dien verstande dat ouders, clubleiding en kinderen vaak niet eens meer lijken te beseffen dat hysterische poses op en naast het veld louter show is vanwege dure huurlingen bij topclubs. Zo verworden voetbalclubs tot legereenheden waarvan alleen supporters de schijngevechten nog ernstig nemen. Bij gebrek aan een beter excuus voor geweld in overbodige jongensdromen. Straatgevechten tussen Maghrebijnse supporters van de Spaanse clubs Barcelona of Real Madrid bevestigen dit.

Verzwegen etniciteit

Ook in de Nederlandse media wordt al lang nadrukkelijk geprobeerd om de etniciteit buiten beeld te houden van mensen die bij geweldsincidenten betrokken zijn. Behalve wanneer het gaat om Hollandse daders en slachtoffers van allochtone komaf.

Met als gevolg dat iedereen op zijn klompen meent te kunnen aanvoelen in welke bevolkingsgroep de daders kunnen gesitueerd worden.

Marcel Oost, voorzitter van SC Buitenboys uit Almere, verklaarde in de Telegraaf van 4 december : ?Na het laatste fluitsignaal gaven vrijwel alle spelers de scheidsrechter een hand om hem te bedanken voor de leiding. Alleen de drie Marokkaanse spelers van Nieuw Sloten liepen naar onze grensrechter, trokken hem naar de grond en begonnen op zijn hoofd en nek in te trappen?.

De drie jeugdspelers blijven aangehouden en op twitter wordt nu opgeroepen: ? BLIJF HET SCHREEUWEN DOOR DE STRATEN FREE DE MANNEN DIE BINNNE ZITTEN !!?

Migrantenarmoede

Intussen werd het OESO rapport over armoede bekend. In 34 onderzochte landen zit gemiddeld 17 procent van de immigranten onder de armoedegrens tegenover 15 procent van de autochtone bevolking. In Belgie is dit zelfs 20 procent, zoals in Denemarken, Finland, Nederland en Frankrijk. De tewerkstellingsgraad van migranten is enkel in Turkije en Polen lager dan in Belgi?. Maar in Belgi? en Frankrijk maken doorgaans kinderrijke gezinnen van migranten maar liefst 10 procent van de bevolking uit. Enkel in Turkije en Polen is de tewerkstellingsgraad van migranten nog lager dan in Belgi?. Volgens de OESO cijfers is de armoedegraad bij deze kinderen het hoogst in Spanje (34 procent), de VS en Belgi? (elk 32 procent). Alleen met toegankelijkheid tot de medische zorg voor migranten scoort Belgi? beter.

Taalarmoede

Bovendien werd deze week een grootschalig onderzoek van de universiteiten van Antwerpen, Gent en Leuven voorgesteld waaruit bleek dat in het Nederlandstalig onderwijs in Vlaanderen leerlingen gesanctioneerd worden wanneer ze in de tweede graad van het middelbaar onderwijs geen Nederlands maar hun thuistaal spreken op school. Snel werd er schande geroepen want dit zou volgens de studie de slechte resultaten van middelbare scholieren verklaren wanneer ze van Turkse of Marokkaanse komaf zijn. Het onderzoek ligt in de lijn van vroegere pogingen om in het kleuter- en lager onderwijs les te geven in de thuistaal: Turks of Arabisch. Het Gentse stadsonderwijs liep hier voorop en is daar nu van teruggekomen wegens geen betere resultaten waar te nemen.

Blijft natuurlijk de vraag wat die thuistaal op school dan wel moet voorstellen: een dialect uit Westvlaanderen, Brabant of Limburg, Berbertalen, Marokkaans Arabisch of standaard Turks. Blijft bovendien de vraag waarom scholieren op school hun thuistaal zouden gebruiken. Ze voelen zich naar verluidt welkom, gelukkiger en beter gerespecteerd. En enige interesse van leraars in hun cultuur en land van herkomst lijkt niet meer dan menselijk. Maar evenzo sluiten ze in hun taalgetto alle andere leerlingen en leraars uit.

Zachte meesters

Maar wie de illusie verspreidt dat enige kennis en gebruik van thuistalen op school middelbare scholieren ook maar een trapje hoger kan helpen op de maatschappelijke ladder, laat staan meer kansen op de arbeidsmarkt zal bieden, verkoopt een flagrante leugen. Zachte meesters maken ook hier stinkende wonden.

Een Rotterdams hogeschoolbestuur had het nog niet zolang geleden verzonnen dat hun studenten van Turkse komaf konden tolken bij een uitwisselingsproject met een vergelijkbare onderwijsinstelling in Istanboel. Het project werd echter afgevoerd omdat de Turkse professoren het taalniveau van hun gasttolken onaanvaardbaar vonden voor een academisch project.

Wie in een Nederlandstalige woon- en werkomgeving kans wil maken in de betere segmenten van de arbeidsmarkt zal bij voorkeur het Nederlands goed tot zeer goed beheersen. En dat leer je niet door thuistalen te gebruiken op middelbare scholen. Leerkrachten die bekommerd zijn om hun pupillen, waken daar zorgvuldig over.

Sociale compromis

Het is pijnlijk te beseffen hoe respectabele ?linkse? of sociaal bewogen mensen zichzelf en hun aanhang een halve eeuw lang bleven kastijden met de verknoopte zwepen van zelfverklaarde schuld aan migratiestromen elders in de wereld en richting West-Europa.

Wellicht waren we zo verblind door onze humanitaire normen en waarden dat we niet wensten te begrijpen wat de re?le economische drijfveer achter de meeste migratiestromen is. Onze solidariteit in woord en daad lijkt eerder een streling van ons zelfbeeld dan een uitnodiging om deel te nemen aan een Europees kader van waarden. Door onze vermeende bezorgdheid en solidariteit zijn grote groepen migranten – generaties na elkaar – afhankelijkheid geworden van een afbrokkelende verzorgingsstaat. Wat een initiatiefrijk deel van de samenleving zou moeten zijn – immigranten zijn immers bij uitstek overlevers – is verworden tot het meest onbeweeglijke deel van de bevolking.

Of zoals Paul Scheffer in ?Het land van aankomst? opmerkte ?Multiculturalisme en marktliberalisme hebben veel overeenkomsten: in beide gevallen wordt de waarde van het sociale compromis binnen de eigen grenzen ernstig betwijfeld.?