?Kazerne Dossin – Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten’

 

Het nieuwe Dossin Museum staat recht tegenover de Mechelse Dossin kazerne van waaruit de nazitransporten van Joden uit Belgi? plaatshadden tijdens de tweede wereldoorlog.

Deze kazerne was vroeger reeds omgebouwd tot binnenplaats met ruime lofts, waar ook de voorganger van het huidige museum onderdak had gevonden. Dus werd de overzijde waar een oude gevangenis huisde, geruimd voor een reusachtige en helder gekleurde blok met een roestig ijzeren schuifdeur als portaal. Een beetje zoals het classicistische fronton dat tegen het Museum M in Leuven lijkt gekleefd.? ?M? werd bekleed met travertijn waardoor de kleurvoering in Mechelen vergelijkbaar is. In beide locaties wordt aan de voorgevel de toon gezet. Al is het feestelijke Mechelse vlaggenpatroon tussen beide gebouwen wat merkwaardig.

De enkele resterende treurwilligen volstaan immers ruim om het nieuwe Dossinblok in een wat menselijker evenwicht te brengen.

Binnen noodt het gelijkvloers naast de balie en de eenzame man in een hoek uitgesloten van de rest tot bezoek aan de videofilmen over onrecht in de wereld.

Het bezoek is een klim van Massa op de eerste verdieping, naar Angst op de tweede en Dood op de derde. De vierde heeft een prachtig ramenuitzicht over Mechelen en een inkijk op de binnenplaats van de Dossinkazerne waar? het allemaal begon.

De opstelling van herinneringen is goed doordacht en handig voor de talloze schoolrondleidingen. Ondanks bijzonder weinig origineel materiaal wordt een boeiende toelichting gegeven bij het ontstaan van het nazisme, de Jodenhaat en het leven van Joden in Belgie voor de tweede wereldoorlog. Ook aan de zigeuners wordt een hoofdstuk van stigmatisering en registratie gekoppeld. Binnen de getuigeniskasten is de audiogids handzaam om de verhalen te begrijpen van de vele typerende levensverhalen.

Angst behandelt rassenhaat en vervolging, in Antwerpen. De registratie, Jodenster, razzia?s en het verzet.

Dood gaat over de situatie in de echte Dossinkazerne aan de overkant, getto?s en uitroeiing.

Ook aan onderduiken wordt kastenwand gewijd. Maar op de geografische spreiding van de onderduikadressen (19.1) wordt de barmhartige stede Geel niet vermeld, ook al werden daar talloze Joden en Joodse kinderen verborgen voor deportatie en vernietiging.

http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=FU3J6U35

 

Er wordt ook aandacht besteed aan de bestraffing van de nazi?s en hun medewerkers: ?In Antwerpen kwam het noch voor burgemeester Delwaide, noch voor hoofdcommissaris De Potter tot een proces. De Potter bleef in dienst tot aan zijn pensionering in 1947 en werd bij die gelegenheid uitvoerig gehuldigd?.

De Kazerne Dossin heet ?Memoriaal, Museum en Documentatiecentrum over Holocaust en Mensenrechten?, maar van dat laatste is niet veel te merken.? Toch was dat naar ik me herinner een van de doelstellingen van het museum zoals het destijds door de Vlaamse regering onder minister president Dewael werd opgevat.

Dit is een pijnlijk en zelfs schrijnend mankement dat onmogelijk volstaat met een grote foto op de muur van de drie verdiepingen en in de bezoekersgids over een hedendaagse – vermoedelijk Kroatische – massa enthousiasme en de Chinese dissident met het plastiek tasje voor de tanks op weg naar Tien Anmen.

De ernst en de kwaliteit van de rest van de tentoonstellingselementen staat in schril contrast met dit soort populistische oprispingen.

Ook aan de rol en de betekenis van Joodse verraders en handlangers van de nazi?s, alsmede het verzet tegen diezelfde nazi?s wordt veel te weinig aandacht besteed. Op die manier blijf je de tweede wereldoorlog en het nazisme focussen op het lot van de Joden en de holocaust.

 

Dat er nog heel wat meer achter de muren huist van het museum Kazerne Dossin blijkt o.a. uit het artikel met links van Gie van den Berghe op De Wereld Morgen: ?Achter de schermen van de Holocaust?.

Ook deze publicatie van Gie van den Bergh bevat veel achtergrondinformatie.