Het is weer de moeite om tenten en telgangers te trotseren aan de Waalse Kaai in Antwerpen waar het drummen lijkt voor het Fotomuseum??met een schitterende tentoonstelling van Erwin Olaf – EyeCandy 1984-2009.
Met een grote regelmaat heeft hij al die tijd mijn netvlies verleid met zijn fotoreeksen ? doorgaans in Vrij Nederland ? maar pas op ware grootte aan de muren van het Fotomuseum kan je er echt naar opkijken.
Zijn videokamers hadden wat van opdringerig willen willen, maar wat dan moet gewild worden, werd me niet echt duidelijk. Het leven in dit soort donkere kamers lijkt wel herleid tot de pose van gewillig verlangen naar onbestemdheid.
Veel van zijn mani?ristische foto?s zijn adembenemend en ontdaan van menselijke onvolmaaktheid. Als er wat op de volmaakte schoonheid aan te merken is, gaat het meteen om grootschalig leed. In kleur.
Sommige foto?s hebben veel weg van de mooiste taferelen van de Vlaamse primitieven.
Andere vragen om een ?Mature? gevoel van grote tederheid.
The Hairdresser 2004 uit de reeks Rain nav 9/11 is indrukwekkend. Sommige portretten vergeet je niet en Fashion Victims zijn groezelig. Nog tot 07062009.
Op zijn website? kan je de foto?s nog eens voor- of naproeven.
De Collectiepresentatie – Fotografie in Belgi? tijdens het Interbellum ? is evenzeer een passage waard: ?Tijdens het woelige Interbellum veranderde er heel wat in de fotografie. Nieuwe technieken deden hun intrede, de tegenstelling tussen traditionele en modernistische fotografen groeide en er ontstonden nieuwe fotografische beroepen (reclame-, mode- en journalistieke fotografie).? Een thematische collectiepresentatie van FoMu.? ?Beelden van het oude Kempense landelijke leven naast naaktstudies en abstract architectonisch lijnenspel van kubussen en balken in licht en schaduw, allemaal uit het Interbellum. De grens tussen oud en nieuw was nog heel erg dun.
Nog tot 13092009.

Maar van ?moetes? dit voorjaar is de vertoning van zes videofilmpjes van Yang Fudong: East of Que Village’? in de topverdieping. De cineast toont de relaties tussen een stel halfwilde honden op het platteland noordwestelijk van Beijing, waar de droogte zorgt voor voldoende uitzichtloze mist over het verlaten land ‘zodat?een stel halfwilde honden elkaar te lijf kunnen gaan op zoek naar voedsel. Het dorp lijkt nog in de rand te overleven rond gigantische galerijen van steenbakkersovens die er overbodig bijliggen als relieken van de bouwwoede van de grote steden. ?De manier waarop mensen en dieren onderling communiceren en elkaar proberen te benaderen en ontwijken is meesterlijk in beeld gebracht.
Even slikken om?de emotieloze verlatenheid in te ruilen voor de extreme emoties van Erwin Olaf een verdieping lager tot 07062009.