Nog tot zondag 26 april 2009 is een selectie van het werk van Jef Blancke te zien in GC De Oude Pastorie Kerkstraat 24 te Nieuwenrode, Kapelle op den Bos.

Vrijdag 3 april had de vernissage plaats.

?

Geachte Heer Burgemeester,

Dames en Heren,

?

Het is voor niemand makkelijk om de lange weg te gaan naar Waterloo,?laat staan naar de gelijknamige straat op het betere Zurenborg,?al was het maar om de herinneringen die langs de gevels spoken.

De groteske architectuur uit de omgeving van de Cogels Osylei is de spiegel van de verlangens van velen die voor ons kwamen, die daar hun angsten hoopten te bezweren.

De grijsgroene dubbele deur van nummer 9 verbergt een lange gang waar het licht steeds schaarser wordt voor wie de vele trappen op mag klimmen, steeds hoger tussen boekenrekken en stapels schilderwerk.

In een geur van verf lost je adem op in het voetspoor van de weifelende meester die piekerend zijn atelier voor de bezoeker opent.?

Stof en verfborstels, krijt en tubes in alle graden van vervorming getuigen van het leed dat hier geleden wordt.?

Winterse kou voel je niet door de intensiteit waarmee de schilder bij nacht en ontij iedere borstelstreek uit zijn bonzende brein heeft geperst.?Zomerse hitte onder het dak proef je niet door het prikkelende zweet en de adembenemende figuren die op de doeken een gevecht leveren om aandacht.

De grotesken op zijn vele krijttekeningen verstijven onder een nevel van vernis. Hun grauwe vegen likken een fel rode wond, diepgeel, azuur, een vleugje groen.?Er moet dan ook veel pijn weg gelikt worden in de vele krijttekeningen.?Het lijkt een chronologische processie van demonen en maskers die naar goed Vlaamse traditie veel te verbergen hebben.?Want een ding is zeker: de vele maskers zwijgen.?De stilte is oorverdovend.?Leed is immers alleen dragelijk wanneer we erover kunnen zwijgen.?Teveel woorden voedt een generatie op in ressentiment, rancune en wraak.?

Wie zijn of haar kinderen met zoiets opzadelt, is een misdadiger die een gemeenschap van mensen kan vernietigen omwille van het grote gelijk van de maakbaarheid.

De kunstenaar gebruikt zijn papier of canvas om de demonen zijner jeugd te verrekenen. Daardoor weet hij de herinneringen draaglijk te maken tussen een moeder en een vaderfiguur die hem allebei gemaakt hebben tot wie hij kon worden, tussen godsdienstigheid en goddeloosheid, tussen angst en verlichting, tussen smekend bidden en behoedzame berusting naar aanleiding van de nooit opgehelderde kogel door het hoofd van zijn jongste zus.

Zijn grotesken wekken emoties bij de toeschouwer, die voldoende afstand kan bewaren.Hij heeft hiermee zijn plaats bepaald en zich publiek bekend tot een traditie die teruggaat op Bosch en Breughel, Ensor en Kamagurka.

Dames en heren,

Jef Blancke heeft tijdig zijn krijt geruild voor verf, verdraagzaam papier voor weerbarstig doek.?De grotesken ruimden plaats voor de menselijke figuur.?De maskers werden spiegels niet alleen voor de meester uit wiens angsten ze zijn ontstaan.?De menselijke figuren van Jef Blancke stralen een grote sereniteit uit, een driehoeksverhouding tussen wie hen heeft geschapen en wie hen bekijkt.

Zijn ?Mensen? hebben hun ballingschap in deze wereld verinnerlijkt, net zoals hun schepper. Sinds hij op doek acrylfiguren toedekt met krijtpastel hebben zijn bannelingen zich gefatsoeneerd. Hun leed lijkt lijdzamer geborgen. De luttele gebaren van monsterlijke tederheid zijn verstild.
Jefs werk is voor mij cerebraler geworden en daardoor menselijker, gesluierd.
Hij nadert behoedzaam en in zwijgen gehuld het portret,?de uitdrukking van het menselijke zijn
waarin we ons herkennen in de blik van de ander.

Voor het eerst toont hij ook priv? werk, van een grote tederheid onder de zolder van deze oude pastorij. Daar wordt facteur 808a geborgen in een confrontatie met de postman van vandaag die als een voorloper van de gewezen eerste burger van dit land in profiel werd geschilderd, met de trekken van Constantijn de Grote, Romes eerste Christelijke keizer.

De opening van Jef Blancke naar portretschilderen smaakt naar meer. Het heeft lang geduurd, maar hij heeft de uitdaging aanvaard.?Ook dat schilderen van levende mensen uit zijn omgeving heeft aan zijn sereniteit warmte gegeven.?

Geniet van die warmte, proef de wijsheid en herken jezelf.

?