Brugge Poezie in Dubbeltijd – Een ritselende revolutie

In Brugge kan het goed zijn om je stappen te horen tussen gevels van vergeten dromen en verlaten angsten omdat in een koude waterige zon langs een traject waar nauwelijks toeristenstromen komen, een vers als excuus kan dienen om na een fijne tafeltijd bij Zeno – de voetstappen te volgen van wie ons is voorgegaan.

Zeno, het hoofdpersonage van Marguerite Yourcenars historische roman ?Het hermetisch zwart?, is een arts, alchemist en reiziger, geboren en opgegroeid in het 16e eeuwse Brugge.
Zijn persoon staat voor het ontstaan van het vrije denken.
Zijn zoektocht naar bewustwording, doorheen Europa, en in het bijzonder in de alchemie oversteeg het toenmalig erkende normbesef.
Dit huis staat op haar beurt voor een zoektocht naar smaken, producten en bereidingen die door hun alchemistisch proces het gewone naar het buitengewone laten evolueren.
In vrijheid van geest creatief omgaan met de materie is het doel.

Voorwaar een boeiende opening voor een culinaire reis.

In haar ?Carnets de Note de L?Oeuvre au Noir? schrijft Yourcenar: ?In 1971 ben ik in de straten van Brugge alle gangen van Zeno nog eens nagegaan (?) Ochtendwandelingen, een hele aprilmaand lang, soms in de zon, vaker in nevel of motregen. En met mij Valentine, het mooie, lieve, blonde wezen, dat krachtig blafte tegen de paarden (wat ik haar belette), dat vrolijk over de binnenplaats van Gruuthuse rende, dat in de tuin van het Begijnhof rondsprong tussen de narcissen ? en nu (zes maanden later, 3 oktober 1971) even dood als Idelette, als Zeno, als Hilzonde.
Yourcenar hield ook heel veel van de buurt rond de Sint-Annakerk en de Jeruzalemkerk, die gewijd was aan de Heilige Elisabeth van Hongarije die ze als kind had uitgebeeld in de processie op de Zwarteberg. Bij zijn vertrek uit Brugge vraagt Zeno aan Wivine die bij haar oom, pastoor van de Heilig Kruiskerk van Jeruzalem te Brugge, woont om een bundel te maken van zijn schriften om ze naar Jean Myers te brengen.

?Deze buurt is nu ook in de wandeling van Gwy Mandelinck voor ‘Een ritselende revolutie’ opgenomen en ten uitzonderlijken titel is de Jeruzalemkerk deze keer wel toegankelijk en zeer de moeite.

Bij het Gezellemuseum is het goed ‘Dien avond en die rooze’ te kunnen beluisteren voor Eugeen Van Oye.
In de Sint Annakerk gaat de prins van de Nederlandse dichters verder ? ‘k Hoorde zo geerne de veugelkens schufelen.
De O.L.V. Ter Potterie kerk met Bart Moeyaert, Jozef Deleu en Dirk van Bastelaere is zeer de moeite, niet alleen om de verzen en het belendende Hospitaalmuseum met de Alzeheimerblues van Erwin Mortier en Dirk Roofthooft die Moedermomenten van Sylvie Marie leest.