Kunsthal Rotterdam: Binnenste Buiten, Boijmans Van Beuningen op bezoek.

Een deel van de enorme collectie uit de depots van de achterburen Museum Boijmans Van Beuningen werd langs de gigantische en nog steeds onvoltooide ondergrondse autoparking/regenwaterbuffer naar de Kunsthal versleept.
Ruim 1200 schilderijen waaronder talrijke spraakmakende kunstaankopen worden op een bizarre manier gepresenteerd. De tentoonstelling moet de indruk wekken dat je door en depot van Boijmans loopt en meteen geconfronteerd wordt met een kunstkamer uit de 17de eeuw, waar iedere hoek en kant benomen wordt door een schilderij, groot en klein, alle genres door elkaar. Het weet wel nieuwsgierigheid te wekken. In de depotsleuven hangen minder bekende werken met nauwelijks en inkijk tegenover elkaar met een nummer dat je kan uitvogelen op tweemaal drie flatscreens. Een wat merkwaardige en amateuristische toepassing van moderne media in dit genre. In drie grote historische groepen worden de depotstukken aangeboden. Een tiental topstukken zitten wat verborgen tussen het visuele labyrinth. Geen van de werken heeft een vermelding, behoudens de originele op de lijst. De liefhebbers van puzzelen kunnen zich uitleven met enkele geplastificeerde nummerkaarten opgesteld.
Opvallend wordt zo het enorme kwaliteitsverschil duidelijk tussen schilders van vroeger, de toppers waren echte toppers, de middenmoot kende uitschieters, en nogal wat bleken en bleven ondermaats, ook na een paar honderd jaar. Er hangen een paar familieportretten waarop de personages figureren als houten klazen. Kostbaar maar pijnlijk. Eenzelfde fenomeen bij de moderne stromingen waar vlakheid en visuele hoogstandjes de onbenulligheid van sommige werken hooguit nog als behang kan presenteren.
‘De tentoonstelling stelt de noodzaak van behoud en beheer van niet vaak getoonde objecten aan de orde. Voor eenmaal hangen?deze werken uit het depot gezamenlijk op zaal: ontdek uw favorieten in de veelzijdige collectie. De Kunsthal keert Museum Boijmans Van Beuningen letterlijk binnenste buiten! Verschillende musea in Nederland maken plannen voor of zijn bezig met de bouw van nieuwe depots. Er is veel ruimte nodig om alle kunstschatten uit de Collectie Nederland te bewaren. De tentoonstelling Binnenste Buiten stelt vragen als: Hoe bewaar je kunstschatten als je weet dat in het verleden vaak andere waarderingscriteria golden dan nu? Wat is de noodzaak van het behouden en bewaren van niet vaak getoonde objecten en welke dilemma’s spelen er? Hoe snel groeit de Collectie Nederland en is ontzamelen niet een beter antwoord dan de bouw van nieuwe depots? En tenslotte, kunnen instellingen zonder collectie zoals de Kunsthal niet actiever ingezet worden om de schatten in de depots van Nederlandse musea beter zichtbaar te maken voor het publiek?’
Terecht vragen die hier geen antwoord kunnen krijgen.
Nog tot 24052010.

Made in Holland, uitvindingen en innovaties.

Kunsthal Rotterdam presenteert in samenwerking met het Nationaal Archief en de Technische Universiteit Delft een veelzijdige familietentoonstelling over Nederlandse uitvindingen en innovaties. ??Waarlijk een tochtje door een recentere versie van hollands glorie. Een reeks vernuftige ontwerpen en modellen, zeer divers filmmateriaal, octrooien en verfijnde tekeningen die duidelijk maken waarom en hoe Nederlanders uitvinden en innoveren. Vooral vroeger tot het laatste kwart van de XX ste eeuw. De tentoonstelling laat op een verrassende manier zien hoe allerhande problemen door de eeuwen heen zijn opgelost, hoe nieuwe producten worden uitgetest en hoe kleine ontwerpen onze samenleving kunnen veranderen. De collectie octrooien en tekeningen van het Nationaal Archief uit de periode 1580 tot 1990 vormt samen met de proefmodellen en ontwerpen van de TU Delft een indrukwekkend overzicht van wat Nederlandse uitvinders en ontwerpers door de eeuwen heen hebben voortgebracht. Er zijn tekeningen te zien van beroemde uitvinders als Simon Stevin en Jan Adriaanszoon Leeghwater naast de ingenieuze windbestendige SENZ stormparaplu of praatpaal van industrieel ontwerpers uit Delft. In een windturbine worden bezoekers uitgedaagd de paraplu op stormvastheid te testen.

Na de niet zo geheime geheimen van Syrische lingerie (!) te hebben doorstaan en een reeks historische trapautootjes te hebben bewonderd, blijken vooral Carolein Smit en Nicole Segers op de topverdieping de moeite waard.
Smit biedt met haar Huid en Haar prikkelhaasjes met een geveinsde arrogantie of een rode spaghetti baby die je met ontvelde grimas toelacht: balanceren tussen nieuwsgierig en walging, aantrekken en afstoten. Het heeft iets van katholieke relieken die door de eeuwen met edelstenen en goud werden bekleed om hun uitstraling meer gewicht te geven voor de argeloze gelovigen, de toeschouwers van ouder leed.

Ontmoetingen langs de Bosporus.

Nicole Segers daarentegen houdt het met haar foto’s uit 2007 langsheen de Bosporus beleefd en boeiend. Ze tast de grens af tussen Europa en Azi? waar deze Istanboel doorklieft. Met de veerpont van de grote heen en weerwolf waakt ze over ontmoetingen tussen oost en west, maar niet als clich?s. Ze doet het met liefde en respect en vooral vanuit de schijnbare rust van het water en het uitzicht op de verschillende delen van d? stad: ‘Eis t?n polin’. Dat maakt haar foto’s indrukwekkend en uitnodigend.