Elsa Osorio, Mika – La Capitana – uitg. Anthos

Haar leven lijkt wel een roman, maar Mika Etcheb?h?re – Feldman (1902-1992) heeft echt bestaan.

In Argentini? geboren uit Russisch-Joodse ouders die gevlucht waren voor de Tsaristische pogroms werd ze al jong gevangen voor het revolutionaire elan van het marxisme, zij het de anarchistische variant.

Ze trekt dan ook overal ten strijde tegen onrecht en voor de goede zaak van het proletariaat in Frankrijk, Spanje, Berlijn, Spanje, Argentini? en Frankrijk, aan de kant van o.a. de POUM.

?Op basis van talloze gesprekken met mensen die haar hebben gekend, door het lezen van brieven, documenten en manuscripten van Mika en haar grote liefde Hip?lito weet Elsa Osorio het buitengewone verhaal te schetsen van de enige vrouw die tijdens de Spaanse Burgeroorlog een colonne aanvoerde. Mika was door haar sterke uitstraling en haar vermogen te inspireren onmisbaar voor de slecht uitgeruste strijdkrachten, die haar tot ‘capitana’ benoemden. De roman beschrijft de anarchistische kringen waarin Mika verkeert in haar geboorteland Argentini?, haar avonturen in Patagoni? in de jaren twintig, haar deelname aan linkse antistalinistische groepen in Frankrijk, en haar verblijf in het Berlijn van de jaren dertig, dat steeds meer in de greep komt van het nazisme.? aldus de flapteksten.

Mika was ongetwijfeld een schitterende persoonlijkheid die een goeie biografie kan (ver-)dragen.

Ze heeft meer dan genoeg achter de kiezen gekregen en aan ellende verzameld, veroorzaakt en opgezocht om een beknopte geschiedenis van de XX ste eeuw aan haar levensverhaal op te hangen.

Maar een hagiografie is zelden boeiend, meestal zinloos behoudens voor de gelovigen, en doorgaans doet zo?n biografie tekort aan het voorwerp van de persoonsverering – de heilige in kwestie.

Zoals we net nog ?Tiny-Martine in, met, door en wat al niet meer? mochten beleven bij de lectuur van Mari? Due?as, Het geluid van de nacht is het dit keer ?Mika in, met, door en wat al niet meer?, voor de beate gelovigen.

Wat een hoop goed-slecht, wit-zwart, rood-zwart en aanverwant geleuter in dit boek gedistilleerd werd uit Mika?s wellicht enorme persoonlijke archief, is nauwelijks te behappen.

Overigens is de omslagfoto van de Nederlandse vertaling een uitermate verlokkelijke enscenering van de jonge Oekra?ense fotograaf Andrey Korotich – een echte foto van Mika zelf zou wellicht een minder gunstig verkoopprofiel induceren.