Folkwang Essen, Im Farbenrausch – Kleurenruis

Sinds de forse vernieuwing en uitbreiding van het Folkwangmuseum door David Chipperfield Architects begint de betekenis van ?Folkwang? steeds re?ler te worden: ?Folkwang? is namelijk en omschrijving uit de Eddasagen en betekent daar ‘Volkshalle’ of het Paleis van de godin Freya. Het Volkshuis als het ware! Op kosten van de?Alfried Krupp von Bohlen und Halbach-Stiftung.

Bij elke grote tentoonstelling haasten zich rijen en rijen toeschouwers naar het mooie uitgestrekte museum. Waar de Belgische architect Henry Van de Velde ruim honderd jaar geleden Karl Ernst Osthaus in Hagen adviseerde zijn collectie uit te breiden met de modernen van toen, heeft Van de Velde ook bijgedragen aan het museumconcept. Wanneer de Osthauscollectie werd samengevoegd met die van de Stad Essen tot Folkwang kwam er ook een nieuw museum. De nieuwste uitbreiding past dezelfde idee?n toe als Van de Velde gebruikte in Kr?ller-M?ller te Otterlo om via binnentuinen licht aan te trekken in de tentoonstellingsruimten. Dit museum werd merkwaardigerwijs – ondanks de ruime raampartijen aan de straatzijde – een in zich gekeerde belevenis. De omgeving staat volkomen los van het museum met ondergrondse parking, een deftig restaurant Vincent&Paul en diverse cafetaria’s. Essen heeft nochtans sinds de ru?nes van wereldoorlog II grote behoefte aan toplocaties met een intensieve interactie met de omgeving.

De eigen Folkwang collectie wordt intussen gestaag uitgebreid, ook in het oude museumgedeelte. Deze keer bleef me ?Gustave Courbet bij met La vague uit 1870

De presentatie van ‘Im Farbenrausch’ – Kleurenruis is magnifiek in elf themakamers en voorzien van een goeie audiogids.

Verrassend hoe Duitse bezoekers van jong tot oud een soort ingebouwde afstandsdetectie hebben waarmee ze de anderhalve meter grens tot een schilderij niet overschrijden. Handig, respectvol en beleefd, maar lastig voor wie slecht ziet, nummers en titels wil lezen of het borstelwerk wil inspecteren. Een goeie toneelkijker is ook hier een onmisbare tool.

Verrassend ook het werk van Heckel, Kirchner en Pechstein, wiens ?Zittend meisje? uit 1910 op de affiche het verband met Kees van Dongen onthult. Er wordt veel aandacht besteed aan de link tussen Matisse, Derain en de Vlaminck, tussen de Fauves en de Br?cke-wilden uit Dresden, Nolde en Kandinsky.

‘Im Farbenrausch’ is een prachtige kleurenvloed die ook onthult hoe de Duitse schilders – en zeker het teamwerk van ?Die Br?cke? – niet hetzelfde niveau halen als de Franse tijdgenoten.